Istarska koza jedna je od autohtonih pasmina koja je nastanjivala područje Istarskog poluotoka i bila važna u proizvodnji mlijeka te prehrani, posebice siromašnog stanovništva. Kroz stoljeća je činila prepoznatljivi heraldički simbol Istre, no u svojem stvarnom obličju gotovo je iščezla iz uzgojnog područja. Revitalizacija i reafirmacija istarske koze započela je nakon višedesetljetne zabrane uzgoja na uzgojnoj bazi od nekoliko desetaka preostalih rasplodnih jedinki. Genetska karakterizacija preostale populacije istarske koze nužna je za uvid u stanje unutar populacijske genetske očuvanosti kao i pozicioniranje naspram filogenetski srodnih pasmina koza. Provedena je analiza strukture mikrosatelita i mtDNA rasplodnih jedinki istarske koze te srodnih pasmina koza, hrvatske bijele i sanske koze. U populaciji istarske koze naspram druge dvije pasmine koza utvrđena je veća alelna varijabilnost (nA = 9,7; AR = 7,4) te značajna genetska udaljenost (FST=0,068-0,086) što ukazuje da istarska koza čini zaseban genetski identitet. Zapaženih deset haplotipova sekvenci D-loop regije mtDNA također potvrđuje značajno genetsko bogatstvo maternalne nasljedne komponente. Uočeni haplotipovi u populaciji istarske koze pripadaju haplogrupi A. Manji broj haplotipova pokazuje srodnost naspram pasmina iz skupine bijelih koza, što indicira na tragove ranijih ograničenih ciljanih oplemenjivanja istarske koze. Analiza genetskog profila ukazuje na visoku razinu očuvanosti genetske varijabilnosti te nudi smjernice dugoročno održivog konzervacijskog programa. Očuvani genetski i izgledni proizvodni (mliječni) potencijal istarske koze čini značajnu osnovu njene gospodarske reafirmacije.