Musa Carullah Bigiyef (1875-1949) Kazan’ın Rostov şehrinde doğmuş; Buhara, Mısır, Hicaz ve Hindistan’da tahsil görmüş; hayatını İslami ilimlere ve Müslümanların çeşitli dini, siyasi, sosyal ve ...kültürel meselelerine adamış bir ilim adamıdır. O Kur’ân ilimleri, Tefsir, Hadis, Kelam, Fıkıh, Fıkıh Usulü, Siyer ve İslam Tarihi, Arap dili ve edebiyatı gibi pek çok alanda eserler yazmış; içinde yaşadığı toplumun ve İslam dünyasının çeşitli düşünsel ve siyasal sorunları hakkında birtakım milli ve milletlerarası toplantılara katılmıştır. Elinizdeki makalede Musa Carullah’ın 1926-1931 yılları arasında toplanan İslam kongreleriyle ilişkisi ele alınacaktır. Bu kongrelerden birincisi Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 3 Mart 1340 (1924) tarih ve 431 sayılı kanunla hilafeti lağvetmesi üzerine, bu karara tepki olarak başta el-Ezher yöneticileri olmak üzere Mısır dinî eğitim kurumları temsilcileri tarafından önerilen ve 13-19 Mayıs 1926 tarihleri arasında Kahire’de toplanan Hilafet Kongresi’dir (el-Mu’temerü’l-İslâmiyyü’l-Âmm li’l-Hilâfeti). Musa Carullah, Mısırlı kongre tertip heyeti tarafından bu toplantıya davet edilmiş, ancak yine Mısırlı yetkililer tarafından ülkeye giriş vizesi verilmediği için söz konusu toplantıya katılamamıştır. Bazı kişiler Musa Carullah’ın Rusya’daki Bolşevik yönetime muhalif olduğunu, ona Mısır’a giriş vizesi vermenin ise Mısır’ın Rusya’yı karşısına alması demek olacağını, Mısırlı yetkililerin de bu durumdan kaçınmak için Musa Carullah’a vize vermediklerini ileri sürmüşlerdir. Biz bu makalede söz konusu iddianın gerçeği tam yansıtmadığını, Musa Carullah’a vize verilmemesinin asıl sebebini Mısır’ın Rusya’dan çekinmesinde değil; onun İngiliz gölgesindeki Mısır yönetimine, Mısır Kralı Fuâd’ın (1868-1936) “Yeni İslam Halifesi” seçilmesi ihtimaline ve el-Ezher ulemasının hilafet hakkındaki genel yaklaşımlarına karşı olmasında aramak gerektiğini ileri sürdük ve Musa Carullah’in genel olarak İslam hilafeti, özel olarak Osmanlı hilafeti hakkındaki görüşleri ile bu toplantıyı düzenleyen Ezher uleması ve Mısırlı yetkililerin hilafete yaklaşımları hakkındaki değerlendirmelerini incelemeye çalıştık. Burada ele alınan ikinci kongre 7 Haziran-5 Temmuz 1926 tarihlerinde Mekke’de toplanan Dünya Müslüman Kongresi’dir (Mu’temeru’l-âlemi’l-İslami). Dönemin ulaşım imkânları dikkate alındığında Mısır’da düzenlenen Hilafet Kongresi ile zaman bakımından çatışacak tarzda organize edilen bu kongre, kendisini Hicaz Kralı olarak ilan eden Abdülaziz İbnü’s-Suûd’un (1880-1953) İslam dünyasındaki meşruiyetini pekiştirmek amacıyla gerçekleştirdiği bir toplantıdır. Bu kongrede başta Mekke ve Medine olmak üzere Hicaz bölgesinin imarı ve hac organizasyonunun iyileştirilmesi gibi kamu düzeniyle ilgili pratik ve dâhili birtakım konular tartışılmıştır. Musa Carullah vize sorunları sebebiyle biraz geç kalmış olsa da bu kongreye katılmış ve çeşitli defalar söz alarak bazı konular hakkındaki görüşlerini dile getirmiştir. Makalede incelenecek son kongre ise 7-17 Aralık 1931 tarihlerinde Kudüs’te toplanan Genel İslam Kongresi’dir (el-Mu’temeru’l-İslâmiyyü’l-Âmm). Kudüs Müftüsü Hacı Emin el-Hüseynî (1897-1974) tarafından Müslümanlar arasında birlik ve kardeşlik duygularını geliştirmek, dış göçlerle günden güne sayıları artan Yahudilere karşı Filistin topraklarını savunmak, Kudüs’te bir İslam üniversitesi kurmak ve Hicaz demiryolunu tamir etmek gibi İslam dünyasını ilgilendiren bazı siyasi ve ekonomik konuları tartışmak amacıyla düzenlenen bu kongreye Musa Carullah Çin Türkistan’ı ve Finlandiya Müslümanları temsilcisi olarak katılmıştır. Elinizdeki makalede Musa Carullah Bigiyef’in yukarıda zikredilen kongrelere katılımı, bu kongrelerdeki müzakereleri ve onlar hakkındaki değerlendirmeleri ayrıntılı bir şekilde incelenmeye ve bu konularla ilgili bazı yanlışlar düzeltilmeye çalışılacaktır.
Early Career Members of Assembly 2 (Respiratory Intensive Care) attended the European Respiratory Society International Congress through a virtual platform in 2021. Sessions of interest to our ...assembly members included symposia on the implications of acute respiratory distress syndrome phenotyping on diagnosis and treatment, safe applications of noninvasive ventilation in hypoxaemic respiratory failure, and new developments in mechanical ventilation and weaning, and a guidelines session on applying high-flow therapy in acute respiratory failure. These sessions are summarised in this article.
The thoracic surgery and lung transplantation assembly of the European Respiratory Society (ERS) is delighted to present the highlights from the 2021 ERS International Congress. We have selected four ...sessions that discussed recent advances across a wide range of topics including: digital health surveillance in thoracic surgery, emerging concepts in pulmonary metastasectomy, advances in mesothelioma care, and novel developments in lung graft allocation and monitoring. The sessions are summarised by early career members in close collaboration with the assembly faculty. We aim to give the reader an update on the highlights of the conference in the fields of thoracic surgery and lung transplantation.
Many studies of Congress hold that congressional leaders are agents of their followers, ascertaining what legislators agree on and acting to advance those issues rather than stepping to the forefront ...to shape national policy or the institution they lead. Randall Strahan has long argued that this approach to understanding leadership is incomplete. Here he demonstrates why and explores the independent contributions leaders make in congressional politics.
Leading Representatives is a study that draws on both historical and contemporary cases to show how leaders in the U.S. House have advanced changes inside Congress and in national policy. Exploring the tactics, tenure, and efficacy of the leadership of three of the most colorful and prominent Speakers of the House—Henry Clay, Thomas Reed, and Newt Gingrich—Strahan finds that these men, though separated in time and of differing thought and actions, were all leaders willing to take political risks to advance goals they cared about deeply. As a result, each acted independently of his followers to alter the political landscape. Strahan makes use of a wide range of resources, including the former representatives' papers and correspondence and interviews with Gingrich and his staffers, to demonstrate how these important leaders influenced policy and politics and where they ran aground.
In expounding lessons Strahan has gleaned over two decades of studying U.S. legislative politics, Leading Representatives offers a new theoretical framework—the conditional agency perspective—that effectively links contextual perspectives as applied to congressional leadership with those emphasizing characteristics of individual leaders. This engagingly written book will be of interest to political scholars of all stripes as well as readers inclined to learn more about the history and inner workings of the House.
This collection explores the closing months and weeks of the Civil War and its implications for Congress in the postwar nation. Topics include ratification of the Fourteenth Amendment; Sherman's ...March and the laws of war; commemoration of the Civil War after 100 and 150 years; sectionalism, the Fourteenth Amendment, and the end of popular constitutionalism; treatment of federal prisoners of war; the refugee crisis at the end of the war and in the Reconstruction period; and the postbellum U.S. economy.
Matthew N. Green provides the first comprehensive analysis of how the Speaker of the House has exercised legislative leadership from 1940 to the present. Green finds that the Speaker's party loyalty ...is tempered by a host of competing objectives, including reelection, passage of desired public policy laws, handling the interests of the president, and meeting the demands of the House as a whole.
The institutional development of American legislatures, beginning with the first colonial assembly of 1619, has been marked by continuity as well as change. Peverill Squire draws upon a wealth of ...primary sources to document this institutional history. Beginning with the ways in which colonial assemblies followed the precedents of British institutions, Squire traces the fundamental ways they evolved to become distinct. He next charts the formation of the first state legislatures and the Constitutional Congress, describes the creation of territorial and new state legislatures, and examines the institutionalization of state legislatures in the nineteenth century and their professionalization since 1900.
With his conclusion, Squire discusses the historical trajectory of American legislatures and suggests how they might further develop over the coming decades. While Squire's approach will appeal to historians, his focus on the evolution of rules, procedures, and standing committee systems, as well as member salaries, legislative sessions, staff, and facilities, will be valuable to political scientists and legislative scholars.
PDF
