Postoji veliki interes za skraćivanjem procesa proizvodnje ribljeg umaka. Jedno je od mogućih rješenja ubrzavanja tog postupka dodatak proteaza. U ovom je radu ispitan učinak dvaju komercijalnih ...enzima (Protamex i Protex 51FP) na proteolizu dvije vrste riba koje se tradicionalno koriste za proizvodnju ribljeg umaka, i to sardina i inćuna, te su rezultati uspoređeni s onima dobivenim autolizom proteina. Hidroliza svježih riba provedena je na temperaturi od 30 °C i pri različitim udjelima soli (od 0 do 30 %). Tijekom postupka praćeni su stupanj hidrolize i likvefakcija sirovine. Prema očekivanjima, pri većim je udjelima soli stupanj hidrolize bio manji. Veća likvefakcija uzorka te veći stupanj hidrolize dobiveni su proteolizom inćuna. Primjenom enzima Protex 51FP postignuti su bolji rezultati s obje vrste riba. Rezultati rada pokazuju da dodatak komercijalnih proteaza može povoljno djelovati na likvefakciju ribe i kidanje peptidnih veza tijekom proizvodnje ribljeg umaka, te na taj način ubrzati proces proizvodnje.
Svrha je ovog rada bila optimirati uvjete proizvodnje izvanstaničnih proteaza otpornih na povećani salinitet s pomoću bakterije Virgibacillus sp. SK37, te ispitati utjecaj glavnih čimbenika (masa ...sušenih inćuna, ekstrakta kvasca i soli, te početna pH-vrijednost podloge) na proizvodnju proteaza. Metodom odzivnih površina utvrđeno je da optimalna podloga sadržava 1,81 % sušenih inćuna, 0,33 % ekstrakta kvasca i 1,25 % soli, te da je optimalni pH=7,8. Pri tim je uvjetima proizvodnja proteaze porasla 5,3 puta, u usporedbi s podlogom koja je sadržavala samo 1,2 % sušenih inćuna (5 % soli pri pH=7). Proizvodnja proteaze dobro je opisana kubnim modelom. Aktivnost je proteaze određena na sintetičkoj podlozi (Suc-Ala-Ala-Pro-Phe-AMC) pomoću SDS-PAGE metode. U podlozi sa soli izlučene su proteaze molekularne mase od 19, 34, 35 i 44 kDa, dok su u podlozi bez soli dominirale proteaze molekularne mase od 22 i 42 kDa. Osim toga, ustanovljeno je da se proteaze nisu izlučivale pri početnoj pH-vrijednosti podloge od 6. Identifikacijom peptida utvrđeno je da je u podlozi s 10 % soli bilo više peptida manje molekularne mase (500-100 m/z), u usporedbi s podlogom bez soli, iz čega se može zaključiti da je u podlozi s većim salinitetom aktivnost proteaza bila veća. Proteaze iz Virgibacillus sp. SK37 koje su se lučile u slanoj podlozi hidrolizirale su lizin, arginin i tirozin, a one u podlozi bez soli lizin i arginin.
Učinak sekundarnog metabolita masline (Olea europaea L.) oleuropeina, njegovog razgradnog produkta hidroksitirosola i vodenog ekstrakta maslinova lista na staničnu vijabilnost medicinski značajne ...gljivične vrste Candida albicans ispitan je in vitro testovima. Metodom mikrodilucije određene su minimalne inhibitorne koncentracije (MIK) koje uzrokuju 80 % smanjenja stanične vijabilnosti i koje su iznosile 12,5 mg/ml za oleuropein, 6,25 mg/ml za hidroksitirosol i 25 mg/ml za vodeni ekstrakt maslinova lista. Kvantitativna analiza s fluorescentnim bojanjem upućuje na zaključak da je apoptoza primarni način stanične smrti u uzorcima tretiranim sa sub-MIK koncentracijama ovih tvari. Budući da je patogenost vrste određena virulentnim čimbenicima, ispitani su učinci oleuropeina i hidroksitirosola na najznačajnije virulentne čimbenike vrste C. albicans. Utvrđen je inhibitorni učinak ovih fenolnih tvari na promjenu u hifalni oblik rasta kod vrste C. albicans induciranu u uvjetima staničnog gladovanja. Pri sub-MIK koncentracijama, oleuropein i hidroksitirosol nisu pokazali inhibitorno djelovanje na stvaranje biofilma ove vrste. Pri subinhibitornim koncentracijama nakon 24 sata inkubacije, oleuropein i hidroksitirosol su uzrokovali modulaciju stanične površinske hidrofobnosti koja se dovodi u svezu s adherencijom vrste C. albicans na biomaterijale. Uzgoj vrste C. albicans u prisutnosti oleuropeina i hidroksitirosola je uzrokovao inhibiciju aktivnosti kandidinih hidrolitičkih enzima, aspartil-proteaza (Sap) i α-glukozidaza. Tretiranjem vrste C. albicans s oleuropeinom i hidroksitirosolom utvrđeno je višestruko djelovanje ovih tvari uključujući oštećenje stanične stijenke, stanične membrane i otpuštanje citoplazmatskog sadržaja (DNA i proteina). S obzirom da neki antimikotici djeluju kao inhibitori biosinteze ergosterola, provedeno je ispitivanje učinka oleuropeina i hidroksitirosola na modulaciju ergosterola kojima je utvrđeno smanjenje ovog sterola u ovisnosti o primijenjenoj koncentraciji. Uz testove određivanja djelovanja na gljivičnu vrstu, ispitani su mogući citotoksični i genotoksični učinci na stanice nositelja. Navedene tvari nisu pokazale hemolitičku aktivnost na humanim eritrocitima pri testiranim koncentracijama u rasponu 3-60 μM. Ispitivanje učinka na humanim limfocitima periferne krvi provedeno kometnim testom pokazalo je protektivno djelovanje ovih tvari na oštećenja DNA inducirana s mutagenom H2O2, pri čemu je hidroksitirosol imao bolji protektivni učinak u usporedbi s oleuropeinom nakon 120 min predtretmana s ispitivanim tvarima u koncentracijama 1, 5 i 10 μM. Navedeni genoprotektivni učinci su posljedica snažnog antioksidativnog djelovanja ovih fenolnih spojeva utvrđenih ABTS, FRAP i CUPRAC metodom.
Activity of oleuropein, a phenol secoiridoid present in olive tree products, its derivative hydroxytyrosol and water extract of olive leaf were investigated using in vitro tests against opportunistic fungal pathogen Candida albicans. Antifungal susceptibility testing was used to estimate the drop of viability up to 80 % in comparison to the control (untreated cells). Minimal inhibitory concentration (MIC) against C. albicans for oleuropein was 12,5 mg/ml, for hydroxytyrosol was 6,25 mg/ml and for water extract of olive leaf was 25 mg/ml. Morphological changes in the nuclei after staining with fluorescent DNA-binding dyes revealed that apoptosis was a primary mode of cell death in analyzed samples treated with sub-MIC concentrations of tested compounds. In order to understand mode of action of oleuropein and hydroxytyrosol, their effect on C. albicans virulence factors essential for development of infection in the host have been investigated. Both oleuropein and hydroxytyrosol modulate morphogenetic coversion and inhibit filamentation of C. albicans induced in the conditions of reduced nutrient availability. On the other hand, treatment with sub-MIC concentractions of these phenolic compounds did not affect C. albicans biofilm formation. The hydrophobicity assay showed that both compounds, in sub-MIC values, have decreased the cellular surface hydrophobicity, a factor associated with adhesion to epithelial cells. Cultivation of C. albicans in the presence of oleuropein and hydroxytyrosol also inhibits, in the dose-dependent manner, acitivity of aspartyl-proteases (Sap), hydrolytic enzymes important in adherence, tissue penetration, invasion and destruction of host tissue. Most therapies for fungal infections target the ergosterol biosynthesis pathway or its end product ergosterol which is necessary for growth and normal function of fungal cells. At subinhibitory concentrations tested compounds have altered sterol content and subsequently affected the cell membrane of C. albicans. Both compounds induced dose-dependent loss of intracellular material to outer space (DNA, protein leakage) and caused membrane depolarisation indicating their direct effect on the membrane. In addition, cytotoxicity and genotoxicity assays were performed to elucidate the effect of oleuropein and hydroxytyrosol on the host cells. Oleuropein and hydroxytyrosol exhibited no hemolytic activity on human erythrocytes at tested concentrations (3-60 μM). Antigenotoxic effects of oleuropein and hydroxytyrosol against H2O2-induced damage in human lymphocytes were evaluated in vitro by alkaline comet assay. Pretreatment of human lymphocytes with each of the substance for 120 min produced dose-dependent reduction of primary DNA damage in the tested cell type. At tested concentrations (1, 5, 10 μM), hydroxytyrosol showed better protective effect than oleuropein against H2O2-induced DNA breaks. Our results suggest that genoprotective effects of these phenolic compounds could be attributed to their radical scavenging and metal ions chelating activity which were determined using ABTS, FRAP and CUPRAC assays.
Dva nova lijeka za liječenje kronične infekcije virusom hepatitisa C genotipa 1 nedavno odobrena u Republici Hrvatskoj, telaprevir i boceprevir, blokiraju HCV NS3/4 proteazu ciljano zaustavljajući ...proces replikacije samog virusa, značajno su unaprijedili stalan virološki odgovor u liječenju pacijenata s kroničnom HCV infekcijom genotipa 1. Njihovim dodatkom do tada standardnoj dvojnoj terapiji - kombinaciji pegiliranog interferona i ribavirina, nastala je trojna terapija koja postaje novi standard u liječenju kronične HCV infekcije genotipa 1. Nažalost, trojna je terapija praćena širokim spektrom neželjenih popratnih pojava koje za posljedicu imaju smanjenje doziranja lijeka, a u konačnici mogu rezultirati i preranim prestankom uzimanja terapije. Adekvatno anticipiranje pojave neželjenih popratnih pojava trojne terapije, informiranje pacijenata o riziku za razvoj nuspojava, te učinkovito liječenje nus-pojava neophodno je za postizanje sigurnog i učinkovitog ishoda liječenja. Iako nije najčešća nuspojava trojne terapije, anemija se pokazala kao najproblematičnija nuspojava. Učinkovito liječenje anemije sastoji se od pomnog praćenja kompletne krvne slike, opsežnog smanjivanja doza ribavirina, te eventualne primjene eritropoetina, te nadoknade krvi. U pacijenata na trojnoj terapiji, ako je primjena ribavirina prekinuta sedam ili više dana, također trajno treba prekinuti i primjenu blokatora HCV NS3/4 proteaze. Doziranje blokatora HCV proteaze ne smije se smanjivati; blokatori HCV NS3/4 proteaze se ili primjenjuju u punoj dozi ili se njihova primjena u potpunosti prekida. Uspjeh u pridržavanju pacijenta propisanoj terapiji može se poboljšati ako ga se pravodobno pouči da se gotovo sve neželjene popratne pojave trojne terapije kronične infekcije virusom hepatitisa C mogu uspješno liječiti.
Amilaze i proteaze se primijenjuju u industrijskim procesima, npr. za likvefakciju škroba ili kao dodaci detergentima. Enzimi koji sudjeluju u tim procesima moraju biti stabilni pri visokim ...temperaturama (>70 °C). U ovom je radu opisan postupak proizvodnje termostabilne α-amilaze i neutralne proteaze pomoću termofilnog soja bakterije Bacillus caldolyticus DSM 405. Svrha je rada bila smanjiti cijenu proizvodnje zamjenom skupih sastojaka kontrolne podloge, kao što su nehidrolizirani škrob i pepton, jeftinim otpacima prehrambene industrije, poput nusproizvoda dobivanja škroba iz krumpira ili graška (sok i pulpa), sirutke, pivskog tropa, pulpe graška, ostataka kruha i svinjske krvi. Provedena su usporedna istraživanja u tikvicama na tresilici. Uporabom tih otpadaka znatno se poboljšala aktivnost α-amilaze i smanjila cijena podloge. Primjenom pulpe graška povećala se aktivnost α-amilaze za 160 %, a smanjila cijena podloge za 97 % u usporedbi s kontrolnom podlogom. Troškovi podloge za proizvodnju proteaza također su smanjeni za više od 50 %.
Biokemijske promjene u tkivima buta tijekom prerade pršuta rezultat su brojnih i složenih biokemijskih reakcija čiji tijek i obim ovise uglavnom o aktivnosti endogenog enzimskog sustava. ...Najznačajnije biokemijske promjene tkiva buta u proizvodnji pršuta uglavnom se odnose se na proteolizu i lipolizu. Stoga se i enzimski sustavi odgovorni za odvijanje ovih promjena sastoje od proteaza, odgovornih za razgradnju proteina i lipaza, odgovornih za razgradnju masti. Mišićni enzimski sustav čine proteaze i mišićne lipaze odgovorne za razgradnju lipida mišićnog tkiva, dok su za razgradnju lipida adipoznog tkiva odgovorne lipaze masnog tkiva. Osiguranje povoljnih uvjeta za aktivnost ovih enzimskih sustava u preradi pršuta može biti presudan čimbenik kvalitete finalnog proizvoda.
Gorki okus - mana sira Kirin, Slavko
Mljekarstvo,
10/2001, Letnik:
51, Številka:
4
Paper
Odprti dostop
U suvremenom sirarstvu česta je i ozbiljna mana gorki okus sira. U ovom radu prikazano je podrijetlo i nastanak gorkog okusa sira. Gorki okus potječe od gorkih spojeva nastalih tijekom zrenja sira. ...Glavninu gorkih tvari čine gorki peptidi čiji se mehanizam nastanka zasniva na proteazno-peptidaznom sustavu enzima sirila i mljekarske kulture te drugih proteaza prisutnih u siru. Djelovanjem enzima sirila, mliječna bjelančevina, kazein, najprije se razgrađuje do spojeva visoke molekularne mase, bez gorkog okusa. Ove spojeve proteaze mljekarske kulture razgrađuju do hidrofobnih gorkih peptida, niske molekularne mase koje bakterijske endopeptidaze tijekom zrenja sira razgrađuju do peptida bez gorkog okusa i aminokiselina. U slučajevima neravnoteže između stvaranja gorkih peptida i njihove razgradnje peptidazama bakterija mliječne kiseline mljekarske kulture dolazi do gomilanja gorkih peptida i do gorkog okusa sira. U proteolizi tijekom zrenja sira sudjeluje i prirodna proteaza mlijeka - plazmin i termostabilne proteaze mikroflore sirovog mlijeka. Nastanku gorkog okusa u siru doprinosi i lipoliza masti u siru koju iniciraju lipaze podrijetlom od psihrotrofnih bakterija sirovog mlijeka i druge lipaze u siru. Gorki okus sira daju i gorke tvari krme i ostaci medikamenata i sredstava za pranje i dezinfekciju, koji se preko mlijeka prenose u sir. U sprječavanju ove mane sira, narčitu pozornost treba posvetiti kakvoći mlijeka za sirenje, izboru odgovarajućeg sirila, a posebice izboru kvalitetne mljekarske kulture, bogate peptidaznom aktivnošću. Pritom treba uskladiti tehnološke normative i postupke koji će osigurati uravoteženu proteolizutijekom zrenja sira i otkloniti rizik gorkog okusa sira.
Bu çalışmada farklı sindirilebilir amino asit seviyelerindeki rasyonlara ticari proteaz enzimi ilavesinin yumurta tavuklarının performansı, yumurta kalite parametreleri ve azot atılımı üzerindeki ...etkileri değerlendirilmiştir. Çalışma, 26 haftalık yaştan 56 haftalık yaşa kadar olan 336 adet Nick Brown yumurta tavuğu ile yürütülmüştür. Deneme 4 muamele grubu, ve her tekerrürde 7 hayvan olacak şekilde 12 tekerrürle yürütülmüştür. Faktöriyel bir düzende 4 rasyon uygulaması (2 amino asit seviyesi; normal ve %6 daha düşük × enzim takviyeli veya takviyesiz) deneme bloklarına rastgele atanmıştır. Nick Brown yumurta tavuklarına proteaz ilavesinin canlı ağırlık, yumurta ağırlığı, yumurta verimi, yumurta kalitesi, yem değerlendirme, yem tüketimi ve azot atılımı üzerinde önemli bir etkisi olmazken; amino asit seviyelerinin yumurta verimi, yumurta ağırlığı ve haftalık yem tüketimi üzerinde önemli etkileri olduğu, ancak bu etkilerin deneme geneline yansımadığı belirlenmiştir. Amino asit seviyeleri ve proteaz ilavesi arasındaki interaksiyon istatistiksel olarak önemli bulunmuş; Haugh birimi standart amino asit rasyonlarında proteaz ile iyileşirken, düşük amino asit seviyeli rasyonlarda önemli bir değişiklik olmamıştır. Amino asit seviyeleri ve proteaz ilavesi arasındaki interaksiyon, atılan azot / tüketilen azot oranı için istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Atılan azot, normal amino asit rasyonlarında proteaz ilavesi ile iyileşirken; düşük amino asit rasyonlarında önemli bir değişiklik olmamıştır. Sindirilebilir esansiyel amino asit gereksinimleri ideal amino asit profiline göre karşılandığında, ticari kahverengi yumurtacılarda performansı ve yumurta kalitesini olumsuz etkilemeden önerilen protein ve amino asit seviyelerini %6 oranında azaltmanın mümkün olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca, proteaz ilavesinin söz konusu amino asit seviyelerinde Kahverengi yumurtacı tavukların performansı veya yumurta kalitesi üzerinde önemli bir etkisi yoktur.
PDF
