Aim: The aim of this study is to evaluate the frequency of congenital heart diseases (CHD) encountered in low-risk and high-risk pregnant women by fetal echocardiographic (FE) examination.
Material ...and Method: The records of 855 pregnant women with a gestational week greater than 16 who applied to the pediatric cardiology outpatient clinic of our hospital between July 2019- October 2021 and underwent FE were analyzed retrospectively.
Results: CHD was detected in 109 (12.7%) of 855 pregnant women who were referred to our center and underwent FE examination. Frequency of CHD was given according to risk groups. The rate of CHD in patients in the high-risk group was 15.2%, while it was 9% in patients in the low-risk group (p=0.008). Significant CHD was 6.2% in the high-risk group versus 2.7% in the low-risk group (p=0.016). The most common structural cardiac anomaly in FE examination was ventricular septal defect (38.5% in 42 fetuses), and the second most common cardiac anomaly was atriyoventricular septal defect (18.3% in 20 fetuses).
Conclusion: In our study, it was found a higher rate of CHD in pregnant women in the high-risk group than in the low-risk group and especially significant CHD was detected more common in pregnant women in the high-risk group.
Amaç: Bu çalışmanın amacı düşük riskli ve yüksek riskli gebelerde karşılaşılan konjenital kalp hastalıkları (KKH) sıklığının fetal ekokardiyografi (FE) tetkiki ile araştırılmasıdır
Materyal Metod: Temmuz 2019-Ekim 2021 tarihleri arasında hastanemiz çocuk kardiyoloji polikliniğine başvuran ve FE uygulanan gestasyonel haftası 16 dan büyük 855 gebenin kayıtları geriye dönük olarak incelendi.
Bulgular: Çalışma yaptığımız merkezimize yönlendirilerek FE incelemesi yapılan 855 gebenin 109'unda (%12,7) KKH saptandı. KKH sıklığı risk gruplarına göre verildi. Başvuru nedenlerine göre yüksek riskli grupta yer alan hastalarda DKH nın oranı % 15.2 iken düşük riskli gruptaki hastalarda % 9 olarak tespit edildi (p=0.008). Önemli DKH yüksek riskli grupta % 6.2 iken düşük riskli grupta % 2.7 idi (p=0.016). Fetal ekokardiyografi incelemesinde en sık rastlanan kardiyak anomali ventriküler septal defekt (42 fetusta %38.5) ve ikinci sıklıkta tespit ettiğimiz kardiyak anomali ise atriyoventriküler septal defekt idi (20 fetusta % 18.3).
Sonuç: Çalışmamızda yüksek risk grubundaki gebelerde düşük risk grubundakilere göre daha yüksek oranda KKH bulundu ve özellikle önemli KKH yüksek risk grubundaki gebelerde daha sık saptandı.
Konjenital batın ön duvarı defektleri nadir görülen yapısal anomalilerdir. Bu olguların ve eşlik eden anomalilerin erken saptanması, bebeklerin doğumdan sonra yatırılarak izleminin ve bakımlarının ...erken başlanması prognozu etkilemektedir. Bu çalışma 4 yıllık süre içinde hastanemizde doğmuş ve yenidoğan yoğun bakım ünitemizde takip edilmiş batın ön duvarı defekti tanılı olguların canlı doğumlar içindeki sıklığını, prenatal tanı oranlarını, demografik ve klinik verilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Haziran-2015 ile Ekim 2019 tarihleri arasında batın ön duvarı defekti tanısı ile yatırılarak izlenen 23 hastanın demografik ve klinik verileri retrospektif olarak incelendi, föy oluşturulduktan sonra hasta dosyaları tarandı. Çalışmamızda hastanemize başvuran batın ön duvarı defektlerinin çoğu doğum sırasında teşhis edilmişti. Antenatal takip edilen sadece 5 olgu prenatal tanı ile yatırılmıştı. Çalışmadaki olguların çoğunluğunu takipsiz gebeliklerden olan bebekler oluşturmuştu. Olguların çoğunluğunu omfaloselli bebekler (%56.5) idi. Olguların toplam mortalite oranı %26.1 idi. Mortalite ve morbiditeyi etkileyen en önemli faktörün eşlik eden anomaliler olduğu görüldü. Batın ön duvarı defekti olan olguların çoğunluğunu omafaloselli hastalar oluşturuyordu. Bu olgularda prenatal tanı oranı oldukça düşüktü. Antenatal takip ve 3.-4. düzey yenidoğan yoğun bakım ünitelerinin olduğu merkezlerde doğumun yaptırılmasının, mortalite ve morbiditeyi azaltmada etkili olacağı düşünüldü.
AbstractObjectives:To compare the incidences of dentinal defects caused by Reciproc and WaveOne GOLD NiTi files during root canal preparation and to exam the effect of number of file usage on the ...incidence of dentinal defect. Materials and Methods:Two hundred seventy mandibular incisor teeth were randomly divided into 3 different groups as follows: negative control (no preparation performed) (n: 30), Reciproc (n: 120) and WaveOne GOLD (n: 120) groups. The specimens were sliced at 3, 6 and 9 mm from the apex. Microscopic pictures of the specimens were taken with the aid of light emitting diode and the dentinal defects were examined. Results:There was no statistically difference among the WaveOne GOLD, Reciproc and control groups in terms of dentinal defect formation. The number of dentinal defects occurred in apical region in Reciproc group following 4thuse was found to be statistically higher than 1st, 2nd, and 3rduse in WaveOne GOLD group (P< .05).Conclusion:All the NiTi files tested in present study were found to cause defect in root canal dentin but there were not significant difference among the WaveOne GOLD, Reciproc and control groups in term of total dentinal defect formation
Hipofiz adenomları gerçek kapsül ihtiva etmeyen adenohipofizyel hücrelerden oluşan metastaz yapmayan neoplazilerdir. Hipofiz adenomları intrakraniyel kitlelerin %10-15'ini oluştururlar. En sık 3-6. ...dekadlarda görülürken, çocuklarda nadirdir. Hipofiz adenomları boyut olarak 1 cm’den küçük ise mikroadenom, 1 cm’den büyük ise makroadenom olarak sınıflandırılır. Mikroadenomların aksine makroadenomlar görsel semptomlara, görme alanı defektine ve hipofiz yetmezliğine sebep olabilir. Hipofiz makroadenomları, benign tümöral olgular olarak kabul edilseler de nörovasküler bası ve hipopituitarizm yoluyla klinik tabloyu kötüleştirebilirler. Optik sinire bası yapan tümor patofizyolojik olarak desendan optik atrofiye yol açabilir. Optik diskin atrofik görünümü hastanın görme keskinliğini ve görme kalitesini önemli derecede düşüren, bir takım klinik olaylar zincirinin son basamağı olarak karşımıza çıkan bir tablodur. Bu nedenle takip ve tedavide fikir sahibi olabilmek için optik atrofi ile karşılaşıldığında ayırıcı tanı yapmak, hasta için önem arz etmektedir. Biz bu olguda tek taraflı optik disk atrofisinden yola çıkılarak yapılan görüntüleme sayesinde tanı konulan makroadenom hastasını sunmayı amaçladık
Sažetak. Cilj: Cilj je ovog rada prikazati kliničke karakteristike i rezultate kirurškog liječenja petero bolesnika s dvostrukom (pregrađenom) desnom klijetkom (engl. Double-Chambered Right Ventricle ...– DChRV) kao mogućom posljedicom ventrikularnoga septalnog defekta (VSD). Rezultati istraživanja: U petero djece (4 djevojčice i 1 dječak) u dobi od 2,3 do 11,3 godine (srednja dob 6,3 godine) dijagnosticiran je intrakavitarni gradijent desne klijetke zbog pregradnje aberantnim mišićnim snopovima. Svi su bolesnici imali VSD s hemodinamski nevažnim lijevo-desnim pretokom (Qp/Qs od 10 do 31%). U troje djece DChRV razvio se s primarnim VSD-om, kod jednog s ostatnim defektom nakon zatvaranja perimembranoznog VSD-a zakrpom, a u jednog se djeteta desna klijetka pregradila približno 4 godine nakon primarno zatvorenog VSD-a. Intrakavitarni gradijent mjeren je s pomoću katetera end-hole u rasponu od 50 do 90 mmHg. Dva bolesnika nisu imala subjektivnih tegoba srčane naravi, a u troje se opisuje umor pri pojačanim naporima. Kod dva bolesnika VSD je bio smješten proksimalno od pregradnje (perimembranozni), a kod dva distalno (subaortalni-suprakristalni, konalni – doubly committed). Jedna je bolesnica imala dva VSD-a, jedan smješten proksimalno, a drugi distalno od pregradne stenoze. Dosad je grješka kardiokirurški korigirana u tri bolesnika patch-plastikom VSD-a i uklanjanjem zapreke u desnoj klijetki resekcijom aberantne muskulature, sve u dobi od 2 godine i 7 mjeseci do 6 godina i 3 mjeseca. Isti zahvat planiran je u još jednog bolesnika, dok se u drugoga planira izolirana resekcija aberantnog snopa. Postoperativnih komplikacija i subjektivnih simptoma srčane naravi u naših bolesnika nije bilo, a maksimalni intrakavitarni gradijent bio je 20 mmHg. Zaključak: Pregradnja desne klijetke vjerojatno je uzrokovana postojanjem VSD-a, neovisno o veličini i lokalizaciji, a može se razviti kod primarnog i rezidualnog VSD-a te nakon njegova uspješnog zatvaranja. Stoga pacijente s VSD-om, osobito perimembranoznim i suprakristalnim, valja dugotrajno kontrolirati u duljim vremenskim razmacima i nakon operacije. To je osobito važno zbog mogućnosti recidiva pregrađivanja, pojave subaortalne membrane i/ili insuficijencije aortalne valvule. Kirurško uklanjanje hipertrofičnog i aberantnog tkiva prikladan je oblik liječenja s relativno rijetkim teškim komplikacijama, što, s obzirom na očekivani progresivan tijek bolesti, opravdava operaciju pri znatnoj opstrukciji DChRV-a i odsutnosti simptoma.
Objectives: The aim of this study was to evaluate effect of local rifamycin application on BMP-2 expression and bone healing.Materials and Methods: A standardized 5.0-mm- diameter critical size bone ...defect was created mandible angulus region. In the control group (8 rats) defects were left empty. In the Group 1 (n=8 rats) defect was irrigated with rifamycin solution and 25 mg rifamycin solution injected defect area at 1, 3, 7 days after surgery. In the group 2 (n=8 rats) defects were grafted with a gelatin sponge mixed 25 mg rifamycin solution. Rats were sacrificed at 21 days after surgery. Histological slides were prepared from defect site for both immunohistochemical analysis (bone morphogenetic protein-2 (BMP-2) antibody) and histomorphometric analysis. Data were analyzed using Mann Whitney U and Kruskall Wallis test.Results: The average new bone formation, number of osteoblast and new vessel formation count were increased more in both of experimental groups in comparison with control group. Anti-BMP-2 labelling (Cell count) was increased more in both of experimental groups in comparison with control group. Conclusion: Local rifamycin application has positive effects on BMP-2 expression and bone regeneration at critical sized bone defects.
Cilj: Prirođena disfunkcija pulmonalne valvule i/ili disfunkcija atipičnog Botallova duktusa u fetalnom životu mogu biti izvorom širokog spektra kardiovaskularnih anomalija. Ciljevi ovog rada jesu ...opis kliničke slike,
prikaz slikovnih dijagnostičkih metoda prenatalno (fetalna ehokardiografija) i postpartalno (ehokardiografija, angiokardiografija, MSCT) te metode liječenja i tijek bolesti ove rijetke anomalije. Sekundarni je cilj upoznati čitateljstvo s ovim stanjem koje se često previdi. Metode i rezultati: Prikazujemo četvero bolesnika s entitetom što se očituje afunkcionalnom pulmonalnom valvulom s različitim stupnjem stenoze i insuficijencije te patološkom dilatacijom glavnog stabla i desne grane plućne arterije, a koji su i uzrokom patološke impresije na velike dišne putove i konzekutivne respiratorne insuficijencije, možda i s letalnim ishodom. Barem u troje bolesnika postoji i patološki Botallov duktus, a u većine postoji spektar patoloških promjena u desnim srčanim šupljinama: hipertrofija desne klijetke, razvoj slike nekompaktne kardiomiopatije, trikuspidalna insuficijencija, ali i moguća disfunkcija lijeve klijetke. Dvojica se bolesnika uspješno liječe jer smo se držali propisanih smjernica iz novije literature: 1. prenatalna dijagnoza kao imperativ, 2. rana kardiokirurška operacija s implantacijom valvuliranog provodnika u izlazni trakt desne klijetke, 3. plikacija pulmonalne arterije ili „LeCompteov manevar“ radi oslobađanja bronha od kompresije. Dvije bolesnice umrle su zbog insuficijencije desne klijetke ili respiratorne insuficijencije uzrokovane kompresijom na dišne putove. Ni u jednog bolesnika nismo utvrdili delecijski sindrom (delecije 22q11.2 ili 18q) koji se spominje u etiopatogenetskom razmatranju ove anomalije kao dio spektra konotrunkalnih anomalija. Zaključak: Prirođena manjkavost pulmonalne valvule i/ili disfunkcija atipičnog Botallova duktusa u fetalnom životu mogući su razlog displazije pulmonalne valvule koja postaje afunkcionalna s posljedičnom stenozom i insuficijencijom te spektrom anomalija u desnim kardiovaskularnim strukturama. Preduvjeti za uspješno liječenje jesu rano prepoznavanje sindroma (prenatalna dijagnostika), rana kardiokirurška intervencija (ligatura duktusa i ugradnja valvuliranog provodnika između desne klijetke i plućne arterije) te plikacija aneurizmatski proširenih plućnih arterija i oslobađanje dišnih putova od njihova pritiska. Spektar promjena bolje se raspoznaje ako se razmatra teoretska pretpostavka o mogućem poremećaju migracije neuroektoderma u mezenhimalnu osnovu za srce kao i kod drugih konotrunkalnih anomalija.
Inkontinencija je često stanje koje zahvaća milijune ljudi diljem svijeta, a koje se i u današnje doba premalo dijagnosticira i liječi. Kod gotovo polovine žena starijih od 50 godina nalazi se ...određen stadij prolapsa organa male zdjelice, a oko 30% žena starije životne dobi ima tegobe u obliku statičke inkontinencije. Inkontinencija je svaki nevoljan gubitak urina, a statička inkontinencija definira se kao neželjeno otjecanje urina pri naporu, kihanju ili kašljanju. Prolaps zdjeličnih organa (engl. pelvic organ prolaps – POP) jest spuštanje zdjeličnih organa u rodnicu ili kroz otvor rodnice. Za postavljanje ispravne dijagnoze važni su detaljna anamneza, ginekološki pregled, različiti klinički testovi te, prema potrebi, cistoskopija i urodinamska obrada. Liječenje može biti konzervativno i operativno. Kao konzervativne metode liječenja na raspolaganju nam stoje različite higijensko-dijetetske mjere, bihevioralna terapija, vježbe jačanja mišića dna zdjelice, biofeedback, različite vrste pesara, vaginalni utezi te elektrostimulacija i izvantjelesna magnetska inervacija. Iako je uspješnost operativnog liječenja statičke inkontinencije i defekata dna zdjelice veća, konzervativni tretmani pogodni su za bolesnike s umjerenim simptomima, kod starijih, bolesnika s komorbiditetima i visokim operativnim rizikom te u bolesnika koji ne žele operativno liječenje. U znatnom postotku bolesnika konzervativni tretmani dovode do poboljšanja njihova stanja i kvalitete života te se mogu preporučiti bolesnicima kao prva linija terapije.
PDF
