TYPOGRAFICZNA ELEGIA ALBO NONSENS WERS I INNA PLĄTANINAWystawa afiszy typograficzno-kaligraficznych Oleksija Chekala. W starym filmie Baron von Munchausen powiedział, że: „najgłupsze rzeczy na ...świecie są wykonane w najbardziej inteligentnym wyrazie”. Absurd, plątanina, nonsens, gra słów - nie tylko wywołują uśmiech, ale także sprawiają, że świat stał się bardziej żywy. Oleksii Chekal w wystawie „Typograficzna elegia albo nonsens wers i inna plątanina” zebrał ulubionych poetów z różnych krajów, którzy tworzyli niezwykłe zestawienia liter i słów: Edward Lear, Jonathan Swift, Lewis Carroll, Samuel Beckett, Geo Szkurupij, Mychajło Semenko, Daniil Harms, Aleksander Wwiedienski, Wielimir Chlebnikow, Tristan Tzara, Hans Arp, Tadeusz Peiper i inni. Ich wersy nie zawsze są czystą zabawą językową, często są wielowarstwowe i każdy może je zobaczyć w innym sensie. W przygotowanych na wystawę afiszach za pomocą typografii i kaligrafii Oleksii podejmuje kontynuację eksperymentów dadaistów, absurdystów, futurystów i OBERIU (Stowarzyszenie Sztuki Realnej). Jest to bardzo ciekawa mieszanina starych technik (druku typograficznego, kaligrafii) i współczesnej postmodernistycznej myśli. Afisze powstawały w drukarni typograficznej Izby Drukarstwa od czerwca 2016 roku do lutego 2017. Wystawa czynna w dniach 03.02-12.03.2017.
TYPOGRAFICZNA ELEGIA ALBO NONSENS WERS I INNA PLĄTANINAWystawa afiszy typograficzno-kaligraficznych Oleksija Chekala. W starym filmie Baron von Munchausen powiedział, że: „najgłupsze rzeczy na ...świecie są wykonane w najbardziej inteligentnym wyrazie”. Absurd, plątanina, nonsens, gra słów - nie tylko wywołują uśmiech, ale także sprawiają, że świat stał się bardziej żywy. Oleksii Chekal w wystawie „Typograficzna elegia albo nonsens wers i inna plątanina” zebrał ulubionych poetów z różnych krajów, którzy tworzyli niezwykłe zestawienia liter i słów: Edward Lear, Jonathan Swift, Lewis Carroll, Samuel Beckett, Geo Szkurupij, Mychajło Semenko, Daniil Harms, Aleksander Wwiedienski, Wielimir Chlebnikow, Tristan Tzara, Hans Arp, Tadeusz Peiper i inni. Ich wersy nie zawsze są czystą zabawą językową, często są wielowarstwowe i każdy może je zobaczyć w innym sensie. W przygotowanych na wystawę afiszach za pomocą typografii i kaligrafii Oleksii podejmuje kontynuację eksperymentów dadaistów, absurdystów, futurystów i OBERIU (Stowarzyszenie Sztuki Realnej). Jest to bardzo ciekawa mieszanina starych technik (druku typograficznego, kaligrafii) i współczesnej postmodernistycznej myśli. Afisze powstawały w drukarni typograficznej Izby Drukarstwa od czerwca 2016 roku do lutego 2017. Wystawa czynna w dniach 03.02-12.03.2017.
Entre los divertimentos publicados por Antonio Vanegas Arroyo se hallan cuatro hojas volantes con personajes animales, donde se distinguen los elementos satíricos y burlescos, como los personajes ...animales con características y comportamientos humanos, así como por ejemplo el disfraz y el diálogo. Estos rasgos poéticos son relevantes para mostrar cómo en estos impresos abordan problemáticas sociales apremiantes para los lectores/videntes/oidores de la época.
El presente texto propone que la distinción entre ciencia y pseudociencia no depende de una definición única de ciencia, pues este es un concepto que se desplaza históricamente, por lo que su ...definición es contextual. Esto complica la posibilidad de distinguirlas, pero a través de una revisión bibliográfica crítica proponemos, en un orden abductivo, tres criterios de distinción aplicables a cada comunidad científica. Una es la vigilancia epistemológica, que es la forma que se debe actuar al momento de tomar una postura sobre si una categoría, una afirmación o un método es científico o no. Otra es la historicidad, dado que la ciencia cambia según se hacen nuevos descubrimientos y generan nuevas explicaciones sobre la realidad. La tercera es el pensamiento crítico como opuesto al dogmatismo y al escepticismo. Palabras clave: cientificidad, imposturas intelectuales, obstáculo epistemológico, pensamiento crítico. This text proposes that the distinction between science and pseudoscience does not depend on a unique definition of science, because this is a concept that moves historically, so its definition is contextual. This complicates the possibility of distinguishing them, but through a critical bibliographic review we propose, in an abductive order, three criteria of distinction applicable to each scientific community. One is epistemological vigilance, which is the way to act when taking a stand on whether a category, statement or method is scientific or not. Another is historicity, since science changes as new discoveries are made and generate new explanations about reality. The third is critical thinking as opposed to dogmatism and skepticism. Key words: scientificism, fashionable nonsenses, epistemological obstacle, critical thinking.
Dale un bofetón ella Trambaioli, Marcella
Hipogrifo (New York, NY),
2019, Letnik:
7, Številka:
1
Journal Article
Odprti dostop
In the relationships between men and women, quite always based on conflict, the meaning and the implications of a slap change completely depending on the sex of the victim. With a few exceptions, the ...selected examples of this essay (Cervantes’ El laberinto de amor; Lope’s Del mal, lo menos, El primero Benavides,La fuerza lastimosa, El duque de Viseo, Las ferias de Madrid, Los locos de Valencia,Por la puente, Juana y El perro del hortelano; Tirso’s El condenado por desconfia-do, Doña Beatriz de Silva, El amor médico, La celosa de sí misma;Calderón’s Las manos blancas no ofenden) confirm that even a violent act such as a slap belongs to the masculine dimension, and that it may concern the feminine behavior just in the Carnival upside down dimension, considering that jealousy and the comic non-sense are the dramatic pretext for justifying a slap given by a woman hand.
En las relaciones entre hombres y mujeres, muy a menudo conflictivas, el significado y las implicaciones de un bofetón cambian radicalmente según quién es la víctima del golpe. Con muy pocas excepciones, los ejemplos espigados (El laberinto de amor de Cervantes; Del mal, lo menos, El primero Benavides, La fuerza lastimosa, El duque de Viseo, Las ferias de Madrid, Los locos de Valencia, Por la puente, Juana y El perro del hortelano de Lope; El condenado por desconfiado, Doña Beatriz de Silva, El amor médico, La celosa de sí misma de Tirso; Las manos blancas no ofenden de Calderón) no hacen sino confirmar que un lance violento, aunque sea el de un mero bofetón, pertenece al mundo masculino, y que puede atañer al comportamiento femenino tan solo en el mundo al revés de la risa carnavalesca, siendo los celos amorosos o el gratuito disparate festivo los pretextos dramáticos para que las manos blancas puedan soltar una bofetada más bien dada.
PDF
