18. Yüzyılda kontrabas, orkestradaki ritmik ve armonik yapıyı oluşturmakta temel olarak kullanılmıştır. Kontrabasın kalın sesi armoninin temel notalarını oluştururken ritmik unsurları da ifade etmekte başarılı olmuştur. Kontrabas boyutunun diğer enstrümanlara göre daha büyük olması enstrümandaki icra tekniklerini kısıtlamıştır. Enstrümanın icrasındaki zorluklar tarihte kontrabas adına kötü etkilere yol açmış olup enstrümanın popülerliği azalmıştır. Kontrabasın popülerliğini geri kazanması için icra tekniklerinin gelişmesi ve ondan beklenilen performansı sergilemesi gerekmektedir. Enstrümanın yapısının gelişimi ve tel teknolojilerindeki ilerlemeler icradaki gelişmelere önemli ölçüde etkilemiştir. Akort sistemindeki değişikler sonucunda kontrabas için en uygun akort sisteminin oluşması icra yönünde rahatlamaya yol açmıştır. Müzik okullarında kontrabas sınıflarının açılması ve enstrümanın eğitimi için metotların ortaya çıkması sonucunda usta kontrbasçılar yetiştirilmiştir. Enstrüman icrasında ustalaşan kontrbasçılar bestecilere ilham kaynağı olup enstrüman için daha fazla solo eser yazılmasını sağlamıştır. Bu çalışmada kontrabas icrasındaki zorlukların nedenleri araştırılıp bu zorlukların aşılmasındaki etkenler incelenmiştir. Bu kapsamda kontrabasın icrasındaki etkenlerin belirlenmesi için kaynak tarama yöntemi kullanılmıştır. Uluslararası yayınlar taranmış ve internet kaynaklarından yararlanılmıştır.