Źródłem podstawowym powyższego opracowania jest tekst Konstytucji apostolskich (Consitutiones Apostolorum). Przedmiotem naszej analizy jest przede wszystkim VI księga tego dzieła zatytułowana: O schizmach i herezjach. Konstytucje apostolskie stanowią kompilację wcześniejszych tekstów jak: Didaskalia, Didache, Traditio Apostolica (nazwy te mogą zostać po łacinie). Celem opracowania jest przedstawienie poglądów na temat genezy herezji oraz postawy wobec heretyków.  Dzieło to składa się z ośmiu ksiąg i posiada przede wszystkim charakter prawno-liturgiczny. Zawiera ono również wiele wskazówek o charakterze doktrynalnym (teologicznym) i praktycznym, skierowanych do duchownych i świeckich. Konstytucje Apostolskie powstały w Antiochii ok. 380 roku. W tym czasie miasto to posiadało charakter wielokulturowy i przeżywało wielki rozwój, będąc silnym ośrodkiem kultury hellenistycznej, chrześcijańskiej i judaistycznej. Powyższy artykuł został poprzedzony wprowadzeniem i składa się z trzech części. W pierwszej części przedstawiono genezę herezji w Starym Testamencie. W drugiej  części ukazano początki herezji w chrześcijaństwie. Natomiast w trzeciej części zaprezentowano praktyczne wskazówki dotyczące postawy i relacji chrześcijan wobec herezji i heretyków. Analiza tekstu prowadzi do konkluzji, że odrzucenie Prawa i proroków, nauczania apostolskiego i prawowiernej doktryny Kościoła prowadzi do herezji. Konstytucje apostolskie  podkreślają szczególny autorytet św. Piotra jako biskupa Rzymu i nauczyciela wiary oraz apostolskość doktryny chrześcijańskiej.