Amaç: Egzersiz tedavisi, kronik non-spesifik bel ağrısı (NSKBA) tanısı alan hastalarda en yaygın önerilen tedavi şeklidir. Ancak bir egzersiz yönteminin başka bir egzersiz yöntemine üstün olup olmadığı tartışmalıdır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada NSKBA olan hastalar deney grubu (gözetimli aerobik egzersiz + ev egzersizi) ve kontrol grubu (sadece ev egzersizi) olmak üzere iki gruba randomize edildi. Hastalar tedavi öncesi, tedavi bitimi ve tedavi bitiminden üç ay sonra ağrı şiddeti, spinal mobilite, lomber ektansör kas dayanıklılığı, depresif semptom varlığı ve şiddeti, özürlülük ve yaşam kalitesi bakımından değerlendirildi. Bulgular: Deney grubunda tüm değerlendirmelerde anlamlı düzelme saptanırken kontrol grubunda, ağrı, spinal mobilite ve yaşam kalitesinin fiziksel komponentinde anlamlı düzelme saptandı. Kontrol grubuna göre, deney grubunda değerlendirme parametrelerinde zamanla meydana gelen olumlu değişim anlamlı olarak daha yüksekti. Sonuç: Aerobik egzersiz, NSKBA olan hastaların yetersizliklerinin düzeltmesine, aktivite düzeylerinin ve katılım düzeylerinin arttırılmasına katkı sağlayabilir. Ancak hangi aerobik egzersiz tipinin (sıklığının, süresinin ve yoğunluğunun) daha etkili olduğuna yönelik çalışmalara ihtiyaç vardır. Purpose: Exercise therapy is the most commonly recommended form of treatment for patients diagnosed with non-specific chronic low back pain (NSCBP). However, it is controversial whether an exercise method is superior to other ones. Materials and Methods: In this study, patients with NSCBP were randomized into two groups as experimental group (supervised aerobic exercise + home-based exercise) and control group (home-based exercise alone). The patients were evaluated in terms of pain severity, spinal mobility, lumbar extensor muscle endurance, presence and severity of depressive symptoms, disability, and quality of life at the time points of before treatment, treatment ends, and three months after treatment ends. Results: In the experimental group, there was a significant improvement in all assessments, while in the control group, there was a significant improvement in pain severity, spinal mobility, and the physical component of quality of life. In the experimental group, the positive change in assessment parameters over time was significantly higher than in the control group. Conclusion: Aerobic exercise may contribute to correcting the impairments, increasing activity and participation levels of patients with NSCBP. However, studies are needed to determine which type of aerobic exercise (frequency, duration, and intensity of that type) is more effective.