Cilj istraživanja u ovom radu bio je da se kroz analizu diskursa upotrebe sećanja i rekonstrukcije slika u oblikovanju narativnih obrazaca u televizijskoj dokumentarno-zabavnoj seriji „SFRJ za početnike” istraži na koji način se u ovoj vrsti medijskog sadržaja predstavlja jugonostalgija. Da li je u pitanju jeftina i banalizovana prodaja jugoslovenskog sentimenta i utopijska projekcija nečega što nije bilo, da li se lične emocije učesnika i osećaji nadnacionalnog identiteta neminovno izjednačavaju sa komunističkom ideologijom ili sećanja protagonista na proživljeno iskustvo, kao i na celokupan sistem vrednosti na čijim temeljima su sagledavali svet oko sebe, ipak, nosi značenjske odrednice jugonostalgije kao produktivne kategorije. Rezultati istraživanja pokazuju da analizirana televizijska serija, uprkos zabavnom i humorističkom, ima jasno izražen i diskurs kritičkih kontranarativa koji povrđuju tezu o ispravnosti posmatranja jugonostalgije kao strategije otpora nacionalizmu i kritike urušenog sistema vrednosti u tranzicijskim postjugoslovenskim društvima. Kao važan edukativni medijski sadržaj „SFRJ za početnke” predstavlja poveznicu sa zajedničkim kulturnim nasleđem socijalističke Jugoslavije i nadogradnju terapijskom procesu dekontaminacije sećanja čija konfiskacija je izvršena devedesetih godina pred naletom nacionalističke ideologije u novoosnovanim državama na Zapadnom Balkanu.