U radu autor postavlja pitanje može li se prepoznati dosljedan obrazac predstavljanja slovenstva u slovenskim partizanskim filmovima, filmskom žanru o komunističkim gerilskim borcima (tzv. partizanima) i njihovoj borbi protiv njemačkih i talijanskih okupacijskih snaga u Drugom svjetskom ratu. Analiza svih dugometražnih filmova snimljenih u tom žanru pokazuje da 925 službeni komunistički diskurs o slovenskom nacionalnom identitetu, bar kako se pokazuje u partizanskim filmovima, u Sloveniji u mnogočemu nije slijedio ortodoksnu marksističku liniju razumijevanja nacionalnog identiteta kao uklonjivoga buržoaskog ideološkog konstrukta. Taj ga je diskurs zapravo aktivno podržavao čak i u smislu afirmiranoga konzervativnog konstrukta slovenstva kao nečega što je u svojoj biti izjednačeno s jednostavnim rustikalnim životom usred netaknute prirode. Ipak, u filmovima snimljenim nakon kasnih šezdesetih godina 20. stoljeća obrazac se mijenja i slovenski se partizanski filmovi sa svojim novim, izrazito urbanim, karakterom pretvaraju u medij restrukturiranja nacionalnoga identiteta.