Rad pokušava ponuditi psihoanalitičko i feminističko čitanje jedne od zacijelo najintrigantnijih, no najslabije poznatih drama Milana Begovića – tročinke Myrrha. Motivi sna, incesta i pozicija žene u Begovićevu dramskom prvijencu tako se motre kroz optiku znamenitih Freudovih istraživanja ženskosti i rada sna, ali i, u vrijeme njezina nastanka, posebno aktualnih pogleda na opreku muško/žensko i spolno-rodne uvjetovanosti (identitete) pretočenih u studiju bečkoga filozofa Otta Weiningera. Myrrhi se prilazi iz konteksta Begovićeva plodna dramskog opusa, pri čemu se najveća važnost posvećuje središnjoj ženskoj figuri koja najavljuje kasniju autorovu kreativnu „opsjednutost” ženom i njezinim statusom u (suvremenome) patrijarhalnom okružju.