U radu se na temelju pretrage oblika u internetskom korpusu hrWaC dokumentira naknadni prijeglas, odnosno smjena o > e kod imenica a-promjene muškog roda na završno s t z u oblicima instrumentala jednine i duge množine. S jedne strane, pokazuje se da je prijeglas vrlo raširen u sufiksu duge množine iza glasova s i t te u manjoj mjeri iza glasa z. S druge strane, ista je pojava slabo raširena u instrumentalu jednine iza sva tri glasa, s iznimkom nekoliko imenica na t kod kojih se preglašeni nastavak -em proširio analogijom prema obliku putem. Navedeni se podatci istovremeno upotrebljavaju kako bi se pokazalo da u hrvatskom jeziku postoji izraženo neslaganje pri provođenju prijeglasa između nastavka instrumentala jednine i sufiksa duge množine kod im. m. roda a-promjene. Konkretno, povezuje se gore iznesena činjenica da se preglašeni nastavak instrumentala jednine ne širi na nepalatalne okoline, odnosno ne sudjeluje u naknadnom prijeglasu, s otprije poznatom činjenicom da se kod imenica na palatal muškog roda u instrumentalu jednine prijeglas provodi uz brojne iznimke i nedosljednosti. Nasuprot tome, preglašeni sufiks duge množine čest je kod imenica na s i t, a istovremeno se vrlo dosljedno pojavljuje kod imenica na palatal, odnosno imenice m. roda u toj su morfološkoj okolini daleko manje podložne širenju nepreglašenog lika sufiksa duge množine.