Pojam socijalne pravde koristi se u socijalnim politikama kao primarno i glavno načelo bez dostatnog objašnjenja pojma pravde. U ovom radu opisuje se kako se pojam pravde tumači u teologiji, filozofiji, pravu i ekonomiji te se ta tumačenja ocjenjuju iz perspektive (1) svođenja pravde na opreku nepravdi, odnosno dualističkog tumačenja tog pojma ili iz perspektive (2) prema kojoj pravda nema svoju oprečnost, odnosno monističkog tumačenja. S obzirom na to, u radu se preporučuje da se u socijalnim politikama koriste preciznija parcijalna načela poput zasluga, solidarnosti, participacije i sl. umjesto dualističkog i širokog tumačenja načela socijalne pravde. Primjena načela pravde u monističkom smislu preporučuje se tek kao posljednje i krajnje načelo u osmišljavanju sustava socijalne politike.