U radu se istražuje koncept “otočnog vremena” kao metafore koja adresira višestruke otočne temporalnosti u Salima na Dugom otoku. Općenito, temporalnostima se pristupa kao modalitetima i ritmovima bivanja koji se ostvaruju u mrežama društvenih, kulturnih, prostornih, ekonomskih, rodnih i ideoloških transformacija. Koncept “višestrukih temporalnih” inspiriranih teorijskim refleksijama koje dolaze iz studija vremena (engl. time studies) upućuje na procese preklapanja, premrežavanja i koegzistencije raznolikih temporalnih ritmova i okvira. Fokus ovoga rada usmjeren je prema pojavi linčarnice u Salima. Na temelju etnografskih istraživanja, kroz ovaj se rad želi propitati probleme društvenog i kulturnog oblikovanja “otočnog vremena”, popularno doživljenog kao vremena koje odlikuje sporost. Problematiziranjem koncepta temporalnosti na presjecištima mediteranističkih studija, otočnih studija, studija vremena i balkanističkih studija, ovim se radom propituje specifičnu, otokom uvjetovanu i društveno performiranu atmosferu koja pridonosi stvaranju “otočnog vremena”, onog koje se u recentno doba rebrendira za potrebe turizma i imaginira u specifičnom kulturnom i društvenom miljeu Dalmacije.