Anemije su česta komplikacija kod limfatičnih neoplazma kao rezultat bolesti i mijelotoksične kemoterapije, a imaju značajan utjecaj na ishod liječenja, preživljenje i kvalitetu života. U istraživanje je bilo uključeno ukupno 55 bolesnika (32 žene i 23 muškarca) s limfatičnim neoplazmama: 8 s kroničnom limfatičnom leukemijom (KLL), 17 s multiplim mijelomom (MM) i 30 s ne-Hodgkinovim limfomom (NHL). Analiziran je utjecaj spola, dobi i tipa malignoma na učestalost, stupanj težine i tip anemije prije i nakon provedene kemoterapije. Učestalost anemija prije kemoterapije bila je 51,02%, a nakon provedene kemoterapije 55,31%. Najveća učestalost anemije prije kemoterapije utvrđena je kod MM (69%), potom kod NHL (44,4%) te KLL skupine (40,0%) na početku terapije. Nakon kemoterapije učestalost je bila kod MM 68,7%, NHL 20,8% te KLL 42,9%. Tijekom terapije rasla je i težina anemije u odnosu na stanje prije kemoterapije. Prevladavala je anemija kronične bolesti (53,8%), zatim anemija uslijed višestrukog mehanizma nastanka (30,7%), anemija zbog deficita željeza (11,5%) i hemolitična anemija (7,6%). Kod limfatičnih neoplazma visoka je učestalost anemija kao poseljedica bolesti, a pod utjecajem kemoterapije se nije značajnije povećala. Povećala se težina anemije. Budući da je prevladavala anemija 1. stupnja prema SZO, samo manji broj bolesnika je zahtijevao transfuzijsko liječenje. Oko 26% svih bolesnika imalo je vrijednosti hemoglobina niže od 100 g/L tijekom kemoterapije i oni bi bili kandidati za liječenje sredstvom za stimuliranje eritropoeze radi poboljšanja kvalitete života.