Savremene tendencije u krivičnom procesnom pravu se kreću u pravcu uvođenja tužilačke, eventualno i stranačke istrage, sve u cilju povećanja efi kasnosti krivičnog postupka, s jedne strane, i adekvatne zaštite osnovnih ljudskih prava i sloboda građana, s druge strane. Ovim putem su krenule i Republika Srbija i Republika Hrvatska. Imajući u vidu značaj prethodnog krivičnog postupka, s obzirom da u zemljama evropskokontinentalne pravne tradicije prethodni postupak ostvaruje značajan uticaj na ishod glavnog krivičnog postupka, s jedne strane, tako i zaštitu osnovnih ljudskih prava i sloboda, jer je najveći stepen ugroženosti ovih prava upravo u prethodnom postupku, s druge strane, autori u svom radu daju jedan problemski osvrt na faze i organizaciju prethodnog krivičnog postupka u Srbiji i Hrvatskoj. Najpre se analiziraju odredbe srpskog Zakonika o krivičnom postupku kojima je uređen prethodni krivični postupak. Tom prilikom se ukazuje na mnogobrojne nedostatke i nelogičnosti pojedinih zakonskih rešenja, a u okviru kojih se može postaviti i pitanje njihove usklađenosti sa Ustavom. Zatim autori analiziraju koncept istražnog postupka koji je ustanovljen hrvatskim Zakonom o kaznenom postupku, kojom prilikom se vrši i odgovarajuća komparacija predstavljenih zakonskih rešenja u pogledu pojedinih prednosti i nedostataka, a na kraju se daju i određeni zaključci, kao i konkretni predlozi de lege ferenda.